The way to art "เส้นทางสู่ศิลปะ"

The way to art "เส้นทางสู่ศิลปะ"
นิทรรศการศิลปะร่วมสมัย "The way to Art" เส้นทางสู่ศิลปะ โดย นักศึกษาปริญญาโท สาขาจิตรกรรม คณะจิตรกรรมประติมากรรม และภาพพิมพ์ มหาวิทยาลัยศิลปากร เป็นนิทรรศการที่จัดแสดงขึ้นเป็นประจำทุกปี เพื่อเป็นการแสดงความรู้ความสามารถทางการศึกษาหลังจากที่ได้เข้ามาศึกษาในระดับศิลปมหาบัณฑิต และในปี 2553 นี้ ภาควิชาได้คัดเลือกนักศึกษา 10 คน ได้แก่ นักรบ กระปุกทอง , รณชัย กิติศักดิ์สิน , เกรียงไกร กุลพันธ์ , สุเมธ พัดเอี่ยม , สุนทรี เฉลียวพงษ์ , พีรนันท์ จันทมาศ , วรรณพล แสนคำ , ศุภวัฒน์ วัฒนภิโกวิท , พิเชษฐ บุรพธานินทร์และวัลลภัคร แข่งเพ็ญแข อันมีผลงานการสร้างสรรค์ที่สะท้อนให้เห็นถึงทัศนคติที่มีต่อตนเองและสภาพสังคมในปัจจุบัน ปัญญาแห่งการเรียนรู้ และเป็นการเผยแพร่ผลงานที่มีคุณค่าออกสู่สายตาสาธารณะชน

THE WAY TO ART

นิทรรศการเส้นทางสู่ศิลปะ The way to art มีกำหนดการแสดงผลงาน ณ หอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานคร ชั้น 4 ห้อง Stodio ในวันพฤหัสที่ 21 เมษายน ถึง วันศุกร์ที่ 6 พฤษภาคม 2554

วันอาทิตย์ที่ 9 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

“The remnants of my memory”

“The remnants of my memory”
“สิ่งที่หลงเหลือในความทรงจำของข้าพเจ้า”

REWIND No.5 170x120 cm.

ผลงานจิตรกรรมชุด “สิ่งที่หลงเหลือในความทรงจำของข้าพเจ้า” โดย รณชัย กิติศักดิ์สิน มีเนื้อหาเกี่ยวข้องกับความทรงจำของตัวเอง เนื่องจากตัวศิลปินเองมักจะลืมเรื่องราวในอดีตที่ผ่านมาอย่างง่ายดาย และเมื่อลืมเรื่องราวเหล่านั้นไปแล้ว การเก็บกู้ความทรงจำนั้นกลับมาก็เป็นเรื่องที่ทำได้ยาก สิ่งที่จะช่วยทำให้จำได้อาจจะเป็นการมองเห็นสิ่งกระตุ้นความจำหรือสิ่งเร้าบางอย่าง เช่น บรรยากาศ สีสันในบางช่วงเวลาของวัน การเห็นคนบางคน วัตถุบางชิ้น หรืออาจจะด้วยหลายปัจจัยบวกรวมเข้าด้วยกัน และเมื่อเริ่มจดจำอดีตนั้นได้ ภาพผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นจากประสบการณ์ในแต่ละครั้งก็ดูเหมือนจะถูกถ่ายทอดออกมาด้วยอารมณ์ความรู้สึกที่คล้ายคลึงใกล้เคียงกับอดีตและเจือไปด้วยความลังเลในจิตใจอย่างน่าประหลาด

หลังจากที่เกิดโรคประจำตัวที่เกี่ยวข้องกับระบบสมองด้านซ้ายและมีแผลเป็นเล็กๆขึ้นในเนื้อสมองอันทำให้ต้องได้รับการบำบัด รณชัยเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติกับตัวเองคือเริ่มจดจำเรื่องราวในอดีตในบางช่วงเวลาไม่ได้ หรือหากจำได้ก็เลือนลางเต็มที และจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องใช้สิ่งกระตุ้น(สิ่งเร้า)บางอย่างเพื่อช่วยในการจดจำ

จากการศึกษา ค้นว้าของตัวศิลปินเอง ที่เกี่ยวข้องกับเรื่องของความจำก็พบว่าสอดคล้องกับที่นักจิตวิทยา Sigmund Freud (ซิกมันด์ ฟรอยด์) เคยกล่าวไว้ในทฤษฎีเกี่ยวกับความทรงจำบทหนึ่ง โดยเขาเชื่อว่า"ประสบการณ์ที่ถูกเก็บไว้โดยตนเองไม่รู้สึกว่ามีประสบการณ์นั้นอยู่ ความจริงแล้วประสบการณ์นั้นไม่ได้หายไปไหน ยังคงอยู่ในส่วนใต้สำนึก (Unconscious) และจะระลึกออกมาได้ถ้ามีสิ่งเร้าที่เหมาะสม" นอกจากนี้ โรคบางอย่างเช่น Amnesia (แอมนีเซีย) ซึ่งมีอาการที่ไม่สามารถจำเหตุการณ์ในอดีตบางอย่างได้ โดยเกิดจากสมองได้รับการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรงและทำให้สมองบางส่วนเสียหายก็เป็นสาเหตุหลักๆของการจำ ซึ่งต้องใช้สิ่งเร้าในการช่วยในการจดจำเช่นเดียวกับตัวของรณชัย ดังนั้นการทำงานจิตรกรรมเพื่อดึงเอาความทรงจำส่วนลึกนี้จึงเป็นเสมือนการพิสูจน์ความเชื่อของตัวรณชัยต่อทฤษฎีนี้เช่นเดียวกัน

REWIND No.1 170 x 120 cm.

ผลงานจิตรกรรมของรณชัยเป็นการบอกเล่าทัศนคติส่วนตัวผ่านวัตถุและบรรยากาศที่ปรากฎขึ้น อันสามารถโยงไปถึงเรื่องราวในอดีตที่ผ่านมาแล้ว ซึ่งเรื่องราวเหล่านั้นมีทั้งความทุกข์ ความสุข ปะปนอยู่ตลอดเวลา โดยอาศัยการผลักดันอารมณ์ ผ่านรูปทรงของวัตถุ ร่องรอยบนพื้นผิวและสีของบรรยากาศที่อยู่ในประสบการณ์ช่วงเวลานั้นๆคล้ายภาพเก่าที่เล่าเรื่องเหมือนฉากบนแผ่นฟิมล์เก่าที่ผ่านกาลเวลามายาวนาน

เนื้อหา ของงานจิตรกรรมประกอบไปด้วยประสบการณ์ชีวิตของตัวรณชัยเองในแต่ละช่วงเวลาระหว่างตัวศิลปินกับสิ่งต่างๆรอบตัวที่เคยมีความผูกพันธ์ โดยอาศัยความรู้สึกขณะที่มองสิ่งกระตุ้นบางอย่างเป็นตัวนำไปสู่อารมณ์และความทรงจำส่วนลึกของเรื่องราวนั้นๆ ภาพเหตุการณ์ที่ออกมาจึงดูชัดเจนบ้างหรือขาดหายไปบ้างตามหลักความจริงที่ตัวศิลปินไม่สามารถนึกรายละเอียดในอดีตออกมาได้อย่างสมบูรณ์

รูปแบบ ของงานจิตรกรรมนำเสนอด้วยตัววัตถุที่เด่นชัด อาทิ เก้าอี้ โต๊ะ เตียงนอน โซฟา ที่ตัวศิลปินเคยใช้งานหรือเคยมีความผูกพันธ์ด้วยกันมาก่อน สอดแทรกด้วยสัญลักษณ์ที่เป็นสิ่งกระตุ้นอันนำไปสู่การสะกิด กระตุ้น ความทรงจำในส่วนลึกให้ทำงานอีกครั้งหนึ่ง โดยสัญลักษณ์นี้จะถูกเน้นให้เด่นชัดขึ้น องค์ประกอบด้านหลังของภาพเป็นทิวทัศน์ของท้องฟ้าในตอนเย็นหรือพลบค่ำ ซึ่งโครงสีโดยรวมแล้วจะนำไปสู่อารมณ์ที่หม่นหมอง เศร้าไปกับอดีต

การสร้างสรรค์งานจิตรกรรมชุดนี้เป็นการย้ำเตือนให้ตัวศิลปินเองและผู้ชมแต่ละคนได้ตระหนักว่า "ตัวตนในปัจจุบันนั้นเป็นผลผลิตจากอดีต การย้อนระลึกเหตุการณ์และบรรยากาศบางช่วงเวลาที่สามารถสร้างความสุขได้นั่นก็ถือว่าเป็นของขวัญสำหรับตนเอง แต่หากภาพอดีตนั้นสร้างความทุกข์และความเศร้าให้ การยอมรับถึงข้อผิดพลาดในรายละเอียดบางอย่างในภาพอดีตก็สามารถทำให้มองอนาคตได้ชัดเจนยิ่งขึ้น ดังนั้นความทรงจำของแต่ละคนที่มีอยู่ในสมองจึงไม่ใช่สิ่งสูญค่าที่เพียงปล่อยให้ผ่านไปเท่านั้น"...รณชัย

REWIND No.3 170x120 cm.




REWIND No.2 150x170 cm.


REWIND No.4 160x120 cm.


REWIND No.6 170x130 cm.


REWIND No.7 160x140 cm.

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น